niedziela, 27 lipca 2014

Lawendowe pola i targi próżności

                                                          
                                                               To dla mojej blogowej znajomej te zdjecia...
                                                                           Ona kocha lawendowe pola:))
                                                   Na mnie wrażenie zrobił jednak nie sam widok, lecz zapach...
                                                          Zanurzyliśmy sie w lawendowej , zapachowej  chmurze.

                                                                         A wśród pól-kolorowy motyl






















    






    Zdążyliśmy tuż przed zbiorem lawendy.
       Część  została zebrana i czeka na przerób.







 By potem zamienić się w różne produkty.










                                         
                                                Mówimy Monako, myślimy :kasyno, luksus, pieniądze.










                                  Permanentny korek, jak w Warszawie, ale samochody trochę inne;)





                                           Monako, ma na szczęście także inne rzeczy do zaoferowania.
                                                                      Cudowne widoki-gratis;)

 














 






                                                   Mija pierwsza rocznica założenia bloga, więc
                                     po powrocie z Kaszub , będzie na blogu lawendowe rozdanie.
                                                      I jeszcze trochę prowansalskich wspomnień.









sobota, 26 lipca 2014

Zmiana turnusu, czyli z Prowansji na Kaszuby

                             
                                                                 Przepakowujemy się nieomal w biegu.
                                     Nie wiem czy zdążę wszystko wyprać. Pomiędzy praniem, prasowaniem
                                                    i ogarnianiem włości, wrzucam kilka cieplutkich zdjęć
                                                           z Prowansji. Tam, wszystko jest... "bardziej".
                                                             Bardziej slonecznie, niebiesko, lawendowo .
                                         Dziękuje bardzo, bardzo za Wasze komentarze, na które postaram się
                                                                        dziś jeszcze odpowiedzieć.


                                                                               Kwintesencja Prowansji.
                                                         Kolory, smaki i zapachy na targu w Aix en Provence.









































                                                                                        Maleńki port w Cassis.






                                 Za chwilę wypływamy, by podziwiać Calanques, wapienne skały, wchodzące
                                                              w morze, tworzące niezwykle urokliwe zatoczki..










                            
                                                          







                                                I z powodów technicznych, to by było na tyle. Bardzo wolno
                                                                                         działa dzis internet.
                                                  Wieczorem może trochę przyspieszy. to dokończę tę relację.
                                                                                                     Miłego dnia!!

środa, 16 lipca 2014

Lato czeka

                                                                                         I morze , i słońce , i wiatr.
                                                                  Mam nadzieję, że Wam też uda wypocząć , nawet jeśli
                                                                                             nigdzie nie wyjeżdżacie .
                                                                                        Nasze walizki- spakowane:)
                                                                                       I książki nieprzeczytane-też;)
                                                        

                                                                  Niedawno dostałam od mamy taki pachnący bukiecik.
                                                                          Bardzo lubię groszki, za ich delikatność.















                                                                 A może kiedyś zaplanujecie wakacje w Alzacji?
                                                                       Po ostatnich opadach wróciła "zieloność" .






 

 




 








                                                                                        Do zobaczeniaaaaa:))

poniedziałek, 14 lipca 2014

O weselu i nie tylko

                                
                                                    Ślub odbywał się w sobotni wieczór, mieliśmy więc dużo czasu
                                                                                       na zwiedzanie Aten.

                                                      Udało się nam nawet wstać dość wcześnie w niedzielę, żeby
                                                                                              się miastem nacieszyć.









                                                                                    

                                                                                           Trochę inne spojrzenie ;)










                                                              Warta Ewzonów,  przy Grobie Nieznanego Żołnierza




                                                               Trochę , jak w Ministerstwie Dziwnych Kroków
























                                       Kiedy Ewzoni, wykonali wreszcie swe kroki obowiązkowe , mogli
                                  na chwilkę schronić się w cieniu. Inny żolnierz , w normalnym mundurze
                                   chłodził im twarz zimną wodą i dał sie biedakom napić . A oni cały czas
                                                                                         stali na baczność.     





                  
                                         Zwiedziliśmy też Muzeum Archeologiczne, które ma w swym posiadaniu
                                                                                                        niezwykłe zbiory.






                                                                  Maska pośmiertna Agamemnona i jego miecz.
                                                        










                                                                            Kolekcja cudownych rzeźb.





                                                                           Obcięłam "temu koniu chrapy, ech...














                                      Wzruszająca rzeźba Małego Uchodźcy, który w rękach niesie pieska





      A przed nami jeszcze tyle sal......





A to już msza w maleńkiej cerkwii na jednej z ateńskich ulic






                                                                        Pireus , Ateny naprawde leżą nad morzem;)



 







                                A" nasze" wesele ,zaczęło się od ceremonii w cerkiewce na wzgórzu, prawie
                                o zachodzie słońca. Cykady grały, lekka bryza powiewała. Jakby wymarzona
                                                                                    pogoda na ślub.
                                            Ceremonia odbywała sie na zewnątrz ,by goście w liczbie 380 osób
                                                                        mogli wszystko dobrze widzieć i słyszeć.
                                                    I tak sobie przysięgaja Młodzi Państwo: Petros i Aspazja , w
                                                                                wianeczkach na głowach.
                                                         Pod koniec mszy, wszyscy goście dostali papierowe rożki
                                                            wypełnione ryżem , którymi obsypaliśmy parę młodą.
                                    



 


 

                                                   Na tańce i huczne weselisko trzeba było jednak kawałek dojechać.
                                                                  Młodzi , gdy już dotarli, podchodzili do każdego stołu
                                                                                                dziękując gościom za przybycie.
                                                                                             A sala wyglądała mniej wiecej tak:









                                 Kiedy się już najedliśmy , rozpoczeły się tańce.Najpierw tradycyjne-greckie.
                                     Gdy już chcieliśmy się przyłączyć, to DJ zapuścił disco i my
                                               dyskotekowi wyjadacze, co to zdobyli doświadczenie na koloniach
                                               znaleźliśmy sie, zupełnie niespodziewanie w światłach reflektorów i
                                                                                                            pod obstrzałem fotografów;)
                                                                     Takiego aplauzu fanów nie mieliśmy na żadnym weselu;)
                                                                   Klepano nas po plecach, ściskano, zupełnie jakbyśmy byli
                                                                                                                        prawdziwymi Grekami:))
                                                                                                                I to nas bardzo, bardzo ujęło:)


                                                     Szkoda, żę już następnego dnia trzeba było pożegnać Ateny.
                                                                                     
                                                                                            
                                                                                             Adieu Akropolis!



















                                                           A tymczasem, juz prawie świt...lecę do wyrka;)