środa, 28 października 2015

Do dziesięciu...

                                                                  Plecy mnie bolą , po ogródkowych pracach.
                                                        Ostatnie kwiaty pelargonii, dogorywają w dzbanuszku.
                                                   Nie tak dawno skończyłam malować szafkę nocną. Nie jest to może
                                               miss, pośród tego typu mebli, ale jest pojemna i lubię jej granitowy blat.




























                                                                    
                                                                         A skąd taki tytuł posta?
                                                Liczyłam do dziesięciu i stu dziesięciu, żeby opanować nerwy.
                          Jeden  z domowników, goniąc muchę (a nie był to kot), wywołał katastrofę, w której
                                                         ucierpiało kilka moich ulubionych przedmiotów.
















                                    Różowy kielich pogrążył się niebycie, kryształowa karafka ma utrącony korek,
                                                                 buteleczka pękła-armagedon;)
                                             Wiem, że to tylko-rzeczy, ale były zbierane od lat, wyszukiwane na
                                                                targach staroci, cieszyły oko.




                                                                            Nic to...











niedziela, 25 października 2015

Ciąg dalszy nastąpił;)

                                                       Nie wyrobiłam się do północy, choć planowałam.                                                                             Wybaczcie poślizg.
                                Ale pomiędzy gotowaniem zupy z dynii, mieszaniem konfitur z pigwy, musiałam
                                                                          sesję butom zrobić;)
                                                      A one takie zwyczajne, poza tym, że włoskie;)
                                                      Najpierw jednak kolejna porcja zdjęc z Italii.
                                     Jestem zachwycona Portovenere i atmosferą tego maleńkiego miasteczka.
                                                         Może dlatego, żę krąży nad nim duch Byrona?











 




                                   


 




 






                                                    










                                                                                Modlitwa...
















 
                                                              Jeszcze kilka pocztówek z Portofino.
                                    Słuchałam jednym uchem, opowieści rosyjskiej przewodniczki, że Madonna
                               wyprawiła tu swoje pięćdziesiąte urodziny, że Dolce Gabbana, zrobił pokaz mody.
                                                    A niech tam;) Jak dobrze, że byliśmy tu po sezonie..


                                              










 






                                                             Surykatki stoją na straży małego portu;)







                                                     I znowu Lukka, otulona muzyką Pucciniego.














                                                                   Unikalny Piazza dell''Anfiteatro
  





                                                                          I ten sam plac, od tyłu.






                                      Czekał długo, bardzo długo na swoją panią. Przed domem G. Pucciniego.






                                 

                                                                       A ten pod sklepem jubilerskim.






                               

                                             Portal Kościoła Św. Piotra, w którym Puccini grał na organach.
                                                                       Tak, jak  jego dziadek i ojciec.







                                                                     Nie oparłam się lodom))





 




            

                                                                                    Ani limoncello.





                                                                 Ani małym zakupom, jak już wiecie.








 

                                         









                                 Lecę spać, bo padam na dziób. Dobrze, że przesuwamy wskazowki zegara;)
                                                             Może się wyśpię. Pięknej niedzieli!




piątek, 23 października 2015

Ach , Dolce Vita !

                                                                       Niechby tylko przez chwilę;)
                                                              Zapomnieć się, zatracić, żyć tu i teraz.
                                                 Spacer po Lukce, mieście Pucciniego. Obiad w Portovenere.
                                                                              Kawa- w Portofino.
                                         Trasa Toskania-Liguria, pierwszy raz zrobiona jesienią, też ma swój urok.
                                          Po pierwsze nie ma tłumu ludzi, po drugie światło jest takie miękkie.
                                                                             Po trzecie-spadają ceny.
                                         I można z takich Włoch wrócić, nie tylko ze wspomnieniami, ale także
                                                                              nową parą butów;)
                                                           Butów pokazywać nie będę, ale widoki-muszę:)



                                                                                   Portovenere
























 







                                                                         
                                                                           Portofino







                                                                                 Lukka












                                                                       Ciąg dalszy-za chwilkę;)

                                                                             Dobrego dnia!

poniedziałek, 12 października 2015

Aż się w głowie kręci


                                        od tych wszystkich kolorów, którymi obdarza nas październik.
                                                          I nie są to wcale kolory jesieni. Wcale.
                                                                  Tak jak pisałam  w tym poście :
                                   :http://tylkoretroblue.blogspot.fr/2015/09/zielono-zielonoooo.html

                                Lato nadrabia zaległości.  Ale wiem, że już jutro , pojutrze ma się mocno
                                            ochłodzić. Mam nadzieję, że śnieg z Polski tu nie dotrze;)



                                                        Dalie rosną w Daliowym Ogrodzie, w Selestat. 
                                                             Odkryłam go przypadkiem rok temu.

                                                             I pokazywałam już te cudowne kwiaty:
                                    http://tylkoretroblue.blogspot.fr/2014/06/une-petite-promenade.html























                                            Ciastko z cukierni w Selestat, też jakby trochę "daliowe":)







                                       Cieszę oczy kwieciem przed domem, bo to już ostatnie takie chwile..

   


































































                                                          Wyjeżdżam na kilka dni. Trzymajcie się ciepło!!